|
به گزارش خبرخودرو، با اعلام گروه خودروسازی سایپا مبنیبر اجرای پویش ملی بومیسازی قطعات محصولات این گروه، چند گام مهم نظیر راهاندازی نمایشگاه دائمی قطعات پیشرفته در شرکت سازهگستر سایپا، برگزاری همایش قطعهسازان و صنعتگران و حضور در نمایشگاه بینالمللی فناوری اینوتکس۲۰۱۹ توسط این گروه برداشته شد.
یکی از گامهای دیگری که سایپا در روزهای آتی برخواهد داشت، برگزاری نخستین سمپوزیوم ساخت بدنه خودرو است که به همت شرکت ایدکوپرس سایپا و دانشگاه صنعتی شریف برگزار خواهد شد.
باتوجه به اهمیت برگزاری این سمپوزیوم و نقش آن در توسعه همکاری صنعت و دانشگاه، گفتوگویی با ابوالفضل ژالهنیاکان مدیرعامل شرکت ایدکوپرس انجام شده که ماحصل آن را در زیر میخوانید:
1-به عنوان نخستین سوال هدف از برگزاری این سمپوزیوم چیست؟
هدف عمده از برگزاری این سمپوزیوم ایجاد ارتباط بیشتر بین دانشگاه و صنعت و در واقع ایجاد یک کانال ارتباطی برای ارتقا دانش فنی متخصصین صنعت تولید و ساخت بدنه خودرو و آشنا شدن آنها با موانع و مشکلات موجود در صنعت و ارائه راه کارهای مناسب برای حل آن است.
2-نقش شرکت ایدکو پرس در این همایش چیست؟
این سمپوزیوم به ابتکار گروه خودروسازی سایپا و شرکت ایدکو پرس و با مشارکت دانشگاه صنعتی شریف در حال انجام است. ایدکو پرس در واقع ایجاد کننده کانال ارتباطی بین دانشگاه و صنعت بوده است. ایده اولیه آن هم بر اساس تحقیقات و پژوهش هایی بود که در سال گذشته در این شرکت انجام شد و مجموعه ای از مقالات آماده شد که بسیاری از آنها در همایش های داخلی مورد پذیرش قرار گرفتند و شرکت را بر آن واداشت تا با همکاری دانشگاه صنعتی شریف سمپوزیوم علمی در این زمینه و با توجه به فعالیت های شرکت و شرکت های مشابه البته با دیدی کلان در نظر بگیرد تا بتوان با تحقیقات و تجربیات سایر شرکت ها و دانشگاهیان در زمینه طراحی، ساخت و تولید قطعات و مجموعه های پرسی آشنا شد.
3-به نظر شما علت ضعف ارتباط بین دانشگاه و صنعت در چیست؟ و آیا پیشنهادی در این زمینه دارید؟
به گمان من گروه خودروسازی سایپا در حال حاضر به عنوان پرچمدار ارتباط بین صنعت و دانشگاه به شمار می رود. البته همچنان راهی طولانی برای دستیابی به این هدف در پیش است. یکی از موانع عمده عدم شناخت و اعتماد نسبت به همدیگر است. از یک طرف صنعت معتقد است که دانشگاه تمرکز خود را بر روی مباحث تئوری گذاشته و ماموریتش صرفا انجام تحقیقات در مرزهای دانش است و نمی تواند به درستی مشکلات صنعت را شناسایی و راه کارهای عملیاتی ارائه کند و از طرفی هم دانشگاه معتقد است که صنعت از دانش و علمی که به آن نیاز دارد بسیار فاصله دارد و خود را حلال مشکلات صنعت می داند. به عبارت دیگر فقدان نیازهای متقابل دوسویه در اینجا وجود دارد و لذا ضرورت دارد ابتدا یک درک مشترک از همدیگر پیدا شود. وجود چنین همایش هایی می تواند بسیار مفید باشد اما قطعا کافی نیست و برای ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﻣﻮﺛﺮ داﻧﺸﮕﺎه و ﺻﻨﻌﺖ باید ﺗﻌﺎﻣﻼت و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﻣﺸﺘﺮك ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دوﻧﻬﺎد را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﻨﺎﺧﺖ داﻧﺸﮕﺎه از ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺻﻨﻌﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و این یک کار بلند مدت است و انتظار از دولت هم این است که با در نظر گرفتن قوانین حمایتی به دانشگاه و صنعت در این راه کمک کند.
4-چگونه می توان این همایش را دائمی و ماندگار کرد؟
همانطوری که گفته شد اینگونه همایش ها می تواند ارتباط دانشگاه و صنعت را قویتر کند البته کافی نیست و ضرورت دارد که به صورت دائمی باشد. پیشنهادی که می توان داشت این است که دبیرخانه مرکزی برای این همایش در نظر گرفته شود و این سمپوزیوم به صورت سالانه یا دوسالانه برگزار شود همچنین پروژه هایی در همین راستا بین دانشگاه و صنعت تعریف شود البته نیاز به حمایت های دولتی در باب قوانین حمایتی و تسهیلات بانکی مناسب نیز هستیم.
5-چگونه اینگونه همایش ها می تواند به رونق تولید کمک کند؟
در دوران تحریم که مشکلات تکنولوژیکی و دانشی در زمینه تهیه محصولات و تجهیزات تولیدی وجود دارد می توان با اتکاء به دانش های بومی و استفاده از ظرفیت های محققین صنعتی و دانشگاهی و هم افزائی بین آنها، خلاء دانشی موجود را جبران کرد. مقالات و تحقیقات می تواند در زمینه های ارتقا کیفیت، کاهش هزینه، تبدیل دانش به فن آوری و نهایتا تسهیل در تولید محصولات و تجهیزات جدید باشد.